Isa
50, 4-7; Phil 2, 6-11; Lk 22, 14-23,56
Kupitia liturjia hii tumeanza wiki
kuu ya mwaka iliyo wiki kuu ya imani yetu. Kama inavyotokea katika sherehe hii,
hivyo wiki hii takatifu inatualika kushiriki katika matukio ya mwisho ya utume
wa Yesu wa binafsi. “Mwana wa Adamu atateseka na kufa, lakini atafufuka”.
Mateso ya Mwana kwa upendo ni nafasi ya kumtukuza Baba yake na kuwaokoa ndugu
zake. Tunaposhiriki katika mateso yake tena tutashiriki katika utukufu wake,
kwa sababu mapenzi yake ni kwamba wale wanaomfuata washiriki katika furaha yake
ya milele. Jumapili ya matawi inatufanya kusherehekea, kwa utangulizi, uhakika
wa utukufu huu kwa sababu tunamshagilia Bwana mshindi anayeenda Yerusalemu bila
hofu, hata akiijua nia mbaya ya adui zake. Mji huu ni maarufu kwa sababu ya
upinzani kinyume na Mungu kupitia mauaji ya manabii wengi. Hata Yesu alipoongea
kuhusu kazi yake ya nabii alitaja kuwa sio vizuri kwamba nabii akufe nje ya
Yerusalemu. Kama wayahudi ambao walisherehekea ushindi kwa kushika matawi ya
mtende, tunatumia matawi haya kama ishara ya utayari wetu wa kumfuata Yesu kwa uamuzi
sawa naye mpaka upeo.
Yesu anaanza safari yake ya
kujisalimisha kama aliyebarikiwa kwa jina la Bwana. Matukio yaliyotangulia
mateso na kifo chake yanadhihirisha yale yaliyokuwa sehemu ya uchaguzi wake
wakati wote wa kazi yake, yaani, uamuzi wa kwenda Yerusalemu, wa kupanda
mwana-punda, wa kuruhusu watu wamshangilie na wa kutaja neno mawe kama uenezi
wa sifa kwa Mungu anayefanya upya uumbaji wote kupitia kujisalimisha kwake
Mwanae. Somo la nabii Isaya linaitaongelea kazi ambayo Yesu alichukua kama
mtumishi wa Bwana anayejua sana utambulisho wake kama mwenye ulimi wa
wafundishwao. Yeye ana masikio makini kwa neno la Bwana na anaweza kusema daima
maneno ya faraja kwa wale ambao wana mahitaji mengi; anajua pia kwamba kila
kitu alichopokea kwa Baba kinalenga kutangaza ukaribu na wokovu wake Mungu. Tena
anajua kwamba hatembei peke yake kwa sababu Bwana wake yu mwaminifu wala
hawaachi wale ambao wanamtumainia.
Njia iliyochaguliwa na Yesu
awaokoe wanadamu ni njia isiyotarajiwa na mawazo ya kawaida. Hali hii inatajwa
katika waraka wa wafilipi unaojulikana kama “injili ya tano”. Andiko hili
linaonyesha njia ya utukufu wa Kristo kulingana na mapenzi ya Mungu. Hii
ilikuwa njia ya utupu. Kwa kweli ingawa akawa sawa na Mungu, hakuona hali hii
kuwa ni kitu cha kushikamana, lakini alipendelea kuacha utukufu na kuchukua
hali ya binadamu na kama mtumishi alitii mpaka mauti, yaani, mauti msalabani.
Yeye alijifanya maskini ili atufanye tajiri kupitia utajiri wake. Alikataa
heshima kama hii ipasavyo kwa Mungu illi apate heshima kwa maskini na wasio na
nguvu katika jamii.
Mwendo wa utupu wa Kristo ni
mwendo ambao tunahitaji kupita ili maisha yetu yaweze kumpendeza Mungu ambaye
ana mazoea ya kuwashusha wakuu na kuwapandisha wadogo. Hii ni njia ya uanafunzi
wa kweli kama alivyosema Yesu mwenyewe kwa wafuasi wake, yaani, “yeyote
anayetaka kuwa wa kwanza akawe wa mwisho; na mtu anayetaka kuwa mkuu akawe
mtumishi wa wote. Hakuna njia nyinigine ili tuweze kufikia matarajio ya Mungu
kama wanafunzi wa Mwanae ambaye alikuja sio kutumikiwa bali kutumikia na kuutoa
uhai wake kwa ajili ya wokovu wa ulimwengu. Nao utumishi wake umejaa maana kwa
sababu ulifanyika kwa upendo. tujifunze kujisalimisha
kutokana na kielelezo cha Yesu ambaye hata katika wakati wa huzuni na mateso,
aliilenga imani yake katika tendo la riziki ya Mungu: “Ee Baba, mikononi mwako
naiweka roho yangu”. Hili lazima kuwa kilio cha roho zetu ili tujihakikishie
kwamba Mungu hawezi kutuacha wala kunyamaza mbele ya kinachotokea nasi. Mbele
ya kufa kwake Yesu, jibu la Mungu ni ufufuko wa Mwanawe. Mfano wake ni
mwaliko wa tujitolee kwa ajili ya wengine, kufananisha maisha yetu na njia yake
ya kuishi na kutumikia.
Fr Ndega
Mapitio na marekebisho: Sara
Nenhum comentário:
Postar um comentário